خيلی آموختم

آقایی که استاد در دانشگاهی در فرنگ است و اسم و عکس اش هم در سرهم در حاشیه برخی صفحات اینترنتی در بخش مقالات ویژه گذاشته اند و اینجا و آنجا اسم و رسمی هم به راه انداخته در معرفی خود در وبسایتش نوشته است که قبلا فلان شکر را خورده و عضو فلان و بسان گروهک بوده و از همه این هنرها و سابقه اش بسیار هم خوشنود است چرا که بسیار آموخته است. یا بقول خودش  "با وجود اين از سازمان احيا و حزب رنجبران خاطرات بسيار خوبی دارم. از رفقای قديمی تر خيلی آموختم. دوره کارآموزی خوبی بود."  البته اشاره ایشان بر نمی آید که با این گفته خود مانند لقمان حکیم که زیرکانه فرمود ادب از بی ادبان آموخته است یا بعبارت دیگر از این شکرها که خورده وهمنشینی با بی ادبان و نشست و برخواستها که کرده به بد بودن آنها پی برده و پشیمان یا سرافکنده باشد. خیر ایشان تلویحا به این "دانشکده "های زندگی خود میبالد و با این اشاره این تصور را در خواننده بی خبر از حزب رنجبران و غیره ایجاد میکند که انگار اینها برای کارآموزی مثبت ایشان سنگ تمام را گذاشته اند و اگر کارآموزی این همنشینان نبود ایشان اینجا نبودند که هستند. برای اطلاع باید یاد آوری کنم که این حزب زنجموره زنان یا ببخشید رنجبران یکی ازهمان دهها حزب ایرانی است که نبودنشان صد بار بهتر از بودنشان بوده است و بجز ضرر برای جامعه و فرهنگ ایرانی چیزی نداشته اند. اما طبق معمول جماعت "اپوزیسیون شاه" ایشان نیز هیچ کاری به "نتیجه ها " ی هنر خود و یا حزب و گروه مزبورخود نداشته و ندارد. تنها به "انگیزه ها" و" آرزوها"ی صوری و اولیه این ره گمکردگان میچسبد و چشم بر روی بقیه ماجرا و تاریخ میبنندد. اگر صد سال هم بگذرد باز مرغ یک پا دارد. تصور کنید که یک شخصی که امروز با القاعده کار میکند و مثلا منافع ملی خود و جهانیان را به خطر می اندازد روزی تحول پیدا کند و مثلا استاد دانشگاهی در فرنگ شود. بعد در وبسایتش بنویسند که در گذشته عضو القاعده بودم و از آنان بسیار آموختم. امروز هم که به آن فکر میکنم ... اه آره دیگه حال میکنم...م